Ljouwert (Leeuwarden)

11. En hij sei: Un man had twee soanen.

12. De jongste fan hun sei teugen syn fader: Pappe, gee(f) my ut deel fan oa(n)s goëd dat my toekomt. En hij fe(r)deelde ut besit onder hun beiden.

13. En un paar dagen later pakte de jongste soan alles bijmekaar [/fe(r)kocht alles] en ging op reis na un fer land, waar y syn goëd der deurjaagde in un leven fan overdaad.

14. Toen hij alles der deurbracht had, kwam un sware hongersnoad over dat land en hij begon gebrek te lijen.

15. En hij trok der op út en drong hem op an een fan de burgers fan dat land en dy stuu(r)de hem naar ut feld om op syn farkens te passen.

16.En hij wú graach syn búk fulle met farkensfoer [/skillen], mar gyneen gaf ut hem.

17. Toen kwam y tot hemself en sei: Hoefeul arbeiders fan myn fader hewwe broad in overfloëd en ik kom hier om fan de honger.

18. Ik sal opstaan en na myn fader gaan en teugen hem sêge: Pappe, ik hè sonde deen teugen de hemel en teugen pappe,

19. ik bin nyt mear waard dat ik pappe syn soan heet: stel my gelyk met een fan pappe syn arbeiders.

20.En hij ston op en ging na syn fader werom. En toen y noch feraf was, sach syn fader hem en dy kreech ut erch met hem te doën. En hij lyp op hem toe, fyl hem om 'e hals en tútte hem.

21. En de soan sei teugen hem: Pappe, ik hè sondigd teugen de hemel en teugen pappe, ik bin nyt mear waard om pappe syn soan te heten.

22. Mar de fader sei teugen syn slaven: Breng gau ut beste kleed hier en doën ut hem an en doën hem un ring an 'e hand en skúnen an 'e fúten.

23. En hij haalt ut fetmeste kalf en slacht ut, en late wij un feestmaal hewwe,

24. want deze soan fan mij was doad en is wear levend wurden, hij was fe(r)loren en is weromfonnen. En se begonnen feest te fieren.

25. Syn ou(d)ste soan was op ut land en toen y dicht bij hús kwam, hoa(r)de hij hoe't se songen en daa(n)sten.

26. En hij ryp een fan de knechten bij hem en froech wat der te doën was.

27. Dy sei teugen hem: Jou broer is kommen en jou fader het ut fetmeste kalf slachte laten, omdat hij hem gesond en wel werom het.

28. Mar hij wu(r)dde boas en wú nyt in 'e hús gaan. Toen kwam syn fader na búten toe en drong bij hem an.

29. Mar hij antwoa(r)dde en sei teugen syn fader: Kyk, sufeul jaren dien ik pappe en noch noait hé ik pappe syn gebod overtreden, mar mij het pappe noait un bokje geven om met myn frinen feest te fieren.

30. Mar nou dy soan fan pappe kommen is, dy pappe syn goëd opmaakt het met hoeren, het pappe foar hem ut fetmeste kalf slachte laten.

31. Mar hij sei teugen hem: Kyn, dou bist altyd bij my en al wat mines is, is dines.

32. Wij moesten feestfiere en froaluk weze, want deze broer fan dij was doad en is levend wurden, hij was fe(r)loaren en is fonnen.